[Robert Gierasimiuk]

[No i utknęliśmy    
Bio nie wróci do czternastego, wampir sobie poszedł (nikt go nie zatrzymał      )
Zostały same kobiety. Proszę o rozwiązanie patowej sytuacji]
____________
Zapraszam do odwiedzania mojego bloga:

http://lacroix1112.bloog.pl/

Bezwstydnie wpisujcie się do księgi gości i komentujcie.

[Laridae]

[ja dzis na tydzień także wybywam. coś mi sie widzi, że akcja na jakiś czas samoistnie sie wstrzyma ]
____________
Wyobraźnia bez wiedzy może stworzyć rzeczy piękne
Wiedza bez wyobraźni najwyżej doskonałe.

Konwój- Sharon

Wyspa- Ajra

Królik- Niamh

Cienie pod suchym słońcem- Kriia

[Mitris]

[a co ja Robercie mam niby powiedzieć? Twój wampir ogłuchł czy jak? Biedna Mitris wystraszona się budzi i nic nie pamięta, a Ty twardo masz to gdzieś i wybywasz     To czekamy na Ciebie Laridae    ]
____________
Serkret z Przeszłości--> Asteria

Ofiara --> Morgan Smith

Bóg Imperator --> Katia Furia Wiatru

[Robert Gierasimiuk]

Wampir odszedł już naprawdę daleko. Ciemność i pustka otaczały go ze wszystkich stron. Widział co prawda wszystko tak jak normalny człowiek za dnia, jednak ciemność była wszechobecna. Wampir nie chciał opuszczać towarzyszy jednak rozsądek podpowiadał mu, że tak należy postąpić, w końcu był drapieżnikiem, nie wypadało podróżować z domniemanymi ofiarami.
Jednak każdy kolejny krok oddalający go od Mitris, Bio i tej nowej tajemniczej istoty był dla niego coraz cięższym sprawdzianem silnej woli. Każdy kolejny krok w głąb lasu był coraz krótszy, powolniejszy i mniej zdecydowany.
Robert nie wiedział, co stało się Mitris, czuł jednak, że nie było to nic dobrego.
"Wiesz, że nie powinienesz tego robić"- odezwał się głos w jego głowie- "jesteś wampirem, przedstawicielem wyższego gatunku, nie wolno ci spoufalać się ze śmiertelnikami"
Wampir zatrzymał się.
"Nie zatrzymuj się, ruszaj dalej. Wracaj do Księcia, albo czekaj na dalsze rozkazy"- mimo usilnych starań, głos nie chciał zamilknąć- "Zostaw ich głupcze, to nie twój problem, co się z nimi stanie, zostaw ich i podążaj swoją ścieżką. Oni sprowadzą na ciebie tylko kłopoty"
- Nikt, nawet mój własny umysł nie będzie nazywał mnie głupcem- szepnął wampir i ruszył pędem zpowrotem do kręgu.
____________
Zapraszam do odwiedzania mojego bloga:

http://lacroix1112.bloog.pl/

Bezwstydnie wpisujcie się do księgi gości i komentujcie.

[Mitris]

Mężczyzna, najprawdopodobniej był to mężczyzna o jajowatej głowie odjechał. Trochę to uspokoiło Mitris, która już powoli przyzwyczajała się do dziwnej gadziny. Kobieta o fiołkowych oczach była taka miła. Potok łez powoli zanikał. Teraz tylko jakieś pojedyncze krople kapały na dłonie. Koniuszkiem języka mroczna elfka zwilżyła swoje wargi. Lekko się skrzywiła, gdy poczuła słonawy smak. Z drugiej jednak strony było to miłe wrażenie. Takie normalne. Normalne? Skąd może wiedzieć co jest normalne skoro nic nie wie. Jednak im dłużej się rozglądała po okolicy tym bardziej była przekonana, że w niewytłumaczalny sposób tutaj pasuje. Wśród tego ognia. Ciał. Śmierci. Odwróciła głowę, by nie patrzeć na to. Mdlił ją ten widok.
- Kim jesteś? - spytała przemiłą Fiołkową Pannę. Tak. Właśnie w ten sposób nazwała sobie tą kobietę. Dopiero teraz zwróciła uwagę na swój głos. Był miły dla uszu. Coś się niestety w nim kryło. Ale co? Nie mogła sobie tego przypomnieć.
Nagle usłyszała trzask. Nie. To zbyt dużo powiedziane. Szmer? Nie miała Mitris bladego pojęcia. Ku przerażeniu dziewczyny z lasu wyłonił się nieznajomy. Był ubrany w czerń. To był mężczyzna, który kilka chwil temu je opuścił. Pod wpływem zdenerwowania zaczęła wykręcać sobie palce u rąk. Nieświadomie przesunęła po wnętrzu lewej dłoni. Zaskoczona zerknęła na nią. Był na niej jakiś znak. Jednak od razu przeniosła swoje spojrzenie na mężczyznę.
____________
Serkret z Przeszłości--> Asteria

Ofiara --> Morgan Smith

Bóg Imperator --> Katia Furia Wiatru

[Robert Gierasimiuk]

Wampir wpadł na polanę, tylko przelotnym spojrzeniem zaszczycił nieznajomą po czym podszedł do elfki.
- Mitris...
____________
Zapraszam do odwiedzania mojego bloga:

http://lacroix1112.bloog.pl/

Bezwstydnie wpisujcie się do księgi gości i komentujcie.

[Mitris]

Po tym jednym słowie coś zaświeciło w głowie Mitris. Ciepłe uczucie zalało jej zmysły. Jednak po chwili zniknęło to dziwne wrażenie.
Rozglądnęła się w okół siebie. Mężczyzna ewidentnie mówił do niej.
- Mitris? - bąknęła przestraszona.
____________
Serkret z Przeszłości--> Asteria

Ofiara --> Morgan Smith

Bóg Imperator --> Katia Furia Wiatru

[Robert Gierasimiuk]

Robert ostrożnie podszedł do elfki, przykucnął obok i długo wpatrywał sie w jej wielkie oczy. Juz odchodząc widział i słyszał, że z Mitris jest coś nie tak, ale dopiero teraz wpatrując się w jej zdezorientowane, pozbawione niedawnej dzikości zaniepokojone oczęta nabrał pewności.
Nie lubił wykorzystywać swoich zdolności do manipulowania innymi jednak czuł, że teraz nie ma wyboru. Nie był pewny czy urok wampira zadziała na mroczną elfkę, ale musiał spróbować. Dla jej dobra. Uśmiechnął się najmilej jak tylko potrafił i szepnął:
- To ja ukochana, wróciłem do Ciebie, teraz już zawsze będziemy razem.
Wampir miał nadzieję, że urok zadziała i Mitris dostrzeże w nim kogoś, kogo pragnie w tej chwili ujżeć najbardziej.
____________
Zapraszam do odwiedzania mojego bloga:

http://lacroix1112.bloog.pl/

Bezwstydnie wpisujcie się do księgi gości i komentujcie.

[Mitris]

Patrzyła zauroczona w oczy mężczyzny. Uśmiech jego był przepiękny. Ledwo słyszalnie westchnęła. Leciutko uniosła kąciki warg. Teraz była jeszcze bardziej onieśmielona. Policzki jej się leciutko zaróżowiły. Choć trudno byłoby to dostrzec przez zwykłego człowieka. Spuściła zawstydzona wzrok, by po chwili zwinnie się wtulić w wampira. Dwie łzy szczęścia wydostały się spod zamkniętych powiek. Czuła się bezpiecznie. Nie wiadomo czemu znała go. Nie pamiętała, ale znała. Dziwne to było. Jednak Mitris się nie przejmowała. Był ktoś, kto się nią zaopiekuje.
____________
Serkret z Przeszłości--> Asteria

Ofiara --> Morgan Smith

Bóg Imperator --> Katia Furia Wiatru

[Robert Gierasimiuk]

Wampir nie lubił tego robić, bardzo nie lubił bawić się uczuciami innych. Objął Mitris i przytulił lekko do siebie. Wiedział, że ona nie tuli się do niego tylko do kogoś ze swojej głowy. Nie lubił używać uroku.
- Już nic Ci nie grozi, kochana. Wszystko będzie w porządku. Powiedz mi co się stało kiedy mnie nie było, powiedz wszystko co zdołałaś zapamietać, zrób to dla mnie kochana.
Wampir cieszył się, że w pobliżu nie ma druida, który zapewne wtrąciłby zaraz jakiś ironiczny komentarz.
Miał nadzieję, że nowoprzybyła też nie będzie próbowała mu przeszkadzać. Musiał pozostać skupiony aby podtrzymać urok.
____________
Zapraszam do odwiedzania mojego bloga:

http://lacroix1112.bloog.pl/

Bezwstydnie wpisujcie się do księgi gości i komentujcie.

[Mitris]

Mitris skupiła się. Pamiętała teraz to bardzo wyraźnie.
- Miały być w nocy tańce. Były to urodziny Celiti, zaczęła powoli wchodzić w wiek młodej kobiety. W prezencie zgodziłeś się ją zabrać na tańce. Obie bardzo się ucieszyłyśmy. Oczywiście nie mogłeś mnie przekonać, że nasza córka ma masę sukienek odpowiednich na taką zabawę. Uparłam się i już - roześmiała się cichutko - Poszłam do Lady Saily jak zawsze. Ta kobieta wiedziała co robi. Była najlepsza. Nie brałam ze sobą Celiti, bo chciałeś z nią poważnie porozmawiać przed całym wyjściem. Gdy wróciłam do domu... - urwała Mitris - Nie pamiętam już. Teraz jestem tutaj. Gdzie jest Celiti? - odsunęła się leciutko, by spojrzeć na twarz mężczyzny.
____________
Serkret z Przeszłości--> Asteria

Ofiara --> Morgan Smith

Bóg Imperator --> Katia Furia Wiatru

[Robert Gierasimiuk]

- Zemdlałaś kochanie i upadając uderzyłaś się w głowę, pamiętasz kim jestem? Jak mi na imię? Pamiętasz swoje imię?
Robert nie lubił w ten sposób wyciągać od kogoś informacji. Teraz jednak nie było wyjścia. Nie miał czasu ani ochoty na wysłuchiwanie rozchisteryzowanej, przerażonej Mitris
____________
Zapraszam do odwiedzania mojego bloga:

http://lacroix1112.bloog.pl/

Bezwstydnie wpisujcie się do księgi gości i komentujcie.

[Mitris]

- Tak. Jestem Mitris. A Ty moim mężem Devonem - odpowiedziała powoli zdezorientowana - Czemu tu jesteśmy?
____________
Serkret z Przeszłości--> Asteria

Ofiara --> Morgan Smith

Bóg Imperator --> Katia Furia Wiatru

[Robert Gierasimiuk]

- Nie wiem kochana. Wiem jednak, że nie jesteś sama. Jest tutaj z Tobą kilka istot gotowych pomóc Ci zrozumieć, co się stało. Druid Bio, ten którego zobaczyłaś po przebudzeniu, ona- wampir wskazał głową w kierunku Laridae- oraz wampir Robert, nie musisz się ich obawiać moja droga. Nie są dla Ciebie groźni. Możesz im zaufać tak jak ufasz mi.

Wampir delikatnie odsunął od siebie wpatrzoną w niego Mitris. Miał już serdecznie dość tych manipulacji.

- A teraz pora już na mnie moja kochana, odejdę, ale wciąż będę przy Tobie. Obiecaj mi, że kiedy ten sen dobiegnie końca nie poddasz się i będziesz silna tak jak zawsze. Zaufaj naszym wspólnym przyjaciołom i pozwól im sobie pomóc. Żegnaj moja dzielna Mitris.

Wampir przez chwilę stał wpatrzony w oczy Mitris jakby nie wiedząc jak zakończyć rozmowę. Miał w głowie kilka opcji jednak żadna nie wydawała się mu odpowiednia...
____________
Zapraszam do odwiedzania mojego bloga:

http://lacroix1112.bloog.pl/

Bezwstydnie wpisujcie się do księgi gości i komentujcie.

[Bio]

Druid widział wszystko bardzo wyraźnie, mimo że był już daleko od kręgu. Zdołał niezauważalnie przywołać sowę, która telepatycznie przekazywała mu to co ujrzały jej oczy i usłyszały jej uszy. Zadziwiony zdolnościami wampira zaczął się zastanawiać. Do diabła z błyszczącym gajem. Gaj jest daleko, a on będzie podróżował sam. Jest druidem! Musi lubić samotność, a jego jedynym towarzystwem powinna być natura. Jak bardzo się pomylił zostając druidem? A może nie miał wyboru? Doskonalił sztuczki iluzji, bo w tym był biegły. Nigdy nie znalazł jednak zaklęcia zdołającego przywrócić mu dawny wygląd. Twarz o łagodnych rysach, leciutko pofalowane brwi... Był pewien że jeżeli ma jakieś przeznaczenie, to zostawił je właśnie tam, daleko za sobą, w kręgu druidów. Szeptał zaklęcie, lecz nagle coś go zdekoncentrowało. Coś dziwnego, czyjaś obecność. Obecność... Innego druida? Zakręciło mu się w głowie. Oparł się o drzewo. Chwileczkę. To nie było drzewo. Poczuł silną falę mentalnego ataku i upadł bezwładnie na ziemię, a z płaszcza wypadła mu różdżka.

Sowa drgnęła niespokojnie. Telepatyczna łączność z druidem została przerwana. Musiała mu pomóc. Ruszyła się z gałęzi jednego z drzew otaczających krąg i podleciała siadając na ramieniu Roberta. Zahuczała, po czym uniosła się w górę i zataczała koła nad wampirem. Coś chciała mu powiedzieć.

[Mitris]

- Devonie, obiecałeś... - urwała i spuściła wzrok. Nie miała sił. Nagłe  uczucie ogarniającej ją senności wzięło górę. Cało mrocznej elfki zsunęło się na ziemię. Zasnęła.
____________
Serkret z Przeszłości--> Asteria

Ofiara --> Morgan Smith

Bóg Imperator --> Katia Furia Wiatru

[Laridae]

Laridae cały czas kucała u boku elfki. Wzięła jej bezwładną rękę i przysunęła do niej nos i powąchała ją w nadgarstku. Zmarszczyła czoło. Delikatny zapach, wyczuwalny tylko da przedstawicieli jej rasy choć nie raził w nozdrza nie należał do przyjemnych. Przynajmniej nie dla niej. Coś z nim było nie tak. ...Był stanowczo zbyt mdły. Czegoś w nim brakowało.
-Musiała stracić strasznie dużo energii podczas walki. -zwróciła się do wampira- o wiele więcej, niż może znieść ciało elfa. Ona potrzebuje natychmiastowej pomocy, w innym wypadku może dojść do trwałych uszkodzeń w jej mózgu i ciele, może nawet stracić zmysły. Wprawdzie nie znam się na magii i tak dalej, ale w tym polu mogę chyba zdziałać z was najwięcej.  Mogę oddać jej znaczną część moich sił, ja zregeneruję się o wiele szybciej i nłatwiej od niej.- spojrzała na opiekuna Mitris pytająco- to jak? Mogę zacząć?
____________
Wyobraźnia bez wiedzy może stworzyć rzeczy piękne
Wiedza bez wyobraźni najwyżej doskonałe.

Konwój- Sharon

Wyspa- Ajra

Królik- Niamh

Cienie pod suchym słońcem- Kriia

[Robert Gierasimiuk]

[Opiekuna?     Awansowałem na opiekuna Mitris? Ciekawe, czy ona chce takiego "opiekuna"...]

Sowa nagle lądująca na ramieniu napędziła wampirowi niezłego stracha. Odskoczył błyskawicznie od leżącej Mitris szczerząc kły i sycząc wściekle. Ostatnie wydarzenia zachwiały jego spokojną naturą. Spojrzał w górę, gdzie dziwna sowa zataczała kręgi. Nie wiedział dlaczego, ale czuł, że to jedna ze sztuczek druida, tylko dlaczego Bio miałby nasyłać na niego sowę?

- Śmiało, zrób cokolwiek uważasz za słuszne, jeśli jednak jej stan się pogorszy po Twojej pomocy- Wampir zawiesił głos i spojżał wymownie na Laridae- nie chciałbym, żeby do tego doszło.

Robert zerknął jeszcze raz na sowę wirującą wciąż gdzieś nad jego głową i tknięty jakimś niewytłumaczalnym przeczuciem ruszył w kierunku, w którym udał się druid.
____________
Zapraszam do odwiedzania mojego bloga:

http://lacroix1112.bloog.pl/

Bezwstydnie wpisujcie się do księgi gości i komentujcie.

[Laridae]

[pisałam z punktu widzenia mojej postaci    ]

-Nie wiem jaki miałbyś pożytek z moich zwłok. -odpowiedziała radośnie- w moich żyłach nie ma kropli krwi, nie byłbyś w stanie wykorzystać tego, co w nich jest. Chyba, że sprawia ci przyjemność darcia czyjegoś ciała na kawałki. Z resztą -żachnęła się- nie czas na pogadanki.

Laridae ponownie ujęła rękę elfki. Otworzyła usta i dopiero teraz można było zobaczyć jej lekko wydłużone kły- podobne nieco do wampirzych, lecz dużo subtelniejsze. Naraz, na ułamek sekundy zatopiła je w  nadgarstku Mitris, pozostawiając dwie spore ranki. Potem szybko zatkała je drugim i czwartym palcem prawej ręki. Lewą dłonią otarła kilka kropelek krwi które zaczerwieniły się pod jej ustami i wypluła z ust różowawą ślinę.

-Nie cierpię tego słonawego smaku- powiedziała przepraszająco do wampira, nie kierując na niego ani jednego spojrzenia. - Musiałam jednak nakłuć żyłę, a kto jak kto, ale Ty na pewno wiesz, co się do tego najlepiej nadaje. Poniekąd, jesteśmy dalekimi krewnymi- powiedziała z rozbawionym błyskiem w oku- z tą różnicą, że ty jesteś oryginałem, a ja eksperymentem.- tu westchnęła- jestem zmutowanym wampirem, a raczej czymś co powstało ze zmieszania wampira, człowieka i bogowie raczą tylko wiedzieć czego jeszcze. Ja nie żywię się krwią, tylko energią którą ta krew przenosi. Mogę ją wchłaniać i oddawać. Najlepiej oczywiście z ludzi, elfów, zwierząt a nawet wampirów- chociaż martwe, to jednak tę siłę pozyskują z krwi ofiar. Najłatwiej mi wysysać moc z otwartych żył, bo tam energia nie musi przedzierać się przez osłonę skóry i mięśni. I jednocześnie w ten sposób najłatwiej jest mi ją wtłaczać. Oczywiście ten sposób odpada, gdy wchłaniam siłę roślin, czy drzew.
Laridae zastanawiała się, ile z tego wszystkiego zrozumiał siedzący obok niej wampir. Odwróciła się w kierunku gdzie siedział i wytrzeszczyła oczy.  Wampira nie było.
-A ty tu gadaj... westchnęła cicho. Zachodziła w głowę jak to sie stało, że nie zauważyła kiedy odchodził. Widocznie zbyt pochłonięta była "transfuzją".
Widocznie rzeczywiście są tak ciche, jak o nich mówią. Ciekawe jak bardzo wyczulony ma zmysł słuchu i czy cokolwiek usłyszał z tego, co powiedziałam...-przemknęło jej przez myśl.
____________
Wyobraźnia bez wiedzy może stworzyć rzeczy piękne
Wiedza bez wyobraźni najwyżej doskonałe.

Konwój- Sharon

Wyspa- Ajra

Królik- Niamh

Cienie pod suchym słońcem- Kriia

[Mitris]

[Opiekun, chyba mi się podoba     Laridae, Ty już mi dałaś jakąś tam moc?    ]
W ciemności widziała dwa płomyki. Jeden był mniejszy i bardzo nieśmiało świecił. Drugi natomiast, ten większy, miał barwę ciemnego fioletu. Mitris szła do nich. Szła? Nie widziała swojego ciała. Raczej starała się przybliżyć do źródła tych dwóch punktów. Po bardzo długim czasie, choć nie wiadomo czy ten czas istniał, mroczna elfka była na tyle blisko by móc dostrzec kontury postaci trzymających te płomyki. Oczywiście był to mężczyzna i młodziutka dziewczyna. Nie widziała ich twarzy, ale znała ich. Zbyt dobrze ich znała. Nagle otaczająca ją otchłań zaczęła migotać. Ciemność zaczęła wpuszcza do siebie barwy, światło, dźwięki... Usłyszała za sobą śmiech. Odwróciła swój byt i zobaczyła tysiąc postaci trzymających zielone ogniki. Tysiąc? Było już ich tysiąc?
____________
Serkret z Przeszłości--> Asteria

Ofiara --> Morgan Smith

Bóg Imperator --> Katia Furia Wiatru