siedzę osnuty wyobrażni tiulem
zmysły jak karty w dłoniach tasowane
brodzą radośnie obudzone chwilą
niosąc mnie w miejsca niegdyś tak kochane

nad staw zielony skryty tatarakiem
w nim gwiazdy nocą zdobią usta bielą
zaczarowane fale spiewają w zaroślach
w gęstwinie trawy maki się weselą

w ogrody barwne truskawką skąpane
konary wiśni czerwienią kipiące
gniazdo bocianie na szczycie komina
w kłosy złociste ziarnem mrugające

na łąkę która o poranku płacze
słońcem głaskana w euforii tonie
do wiatrem polnym przeczesanych włosów
w lata magiczne przedojrzałe dłonie


w beztroskie chwile o zapachu mleka
kołyskę złotym kłosem haftowaną
w krainę którą podziwiam z daleka
a która w sercu jest mi dobrze znaną.