W tej grupie, jedna osoba to prowadzący grę, czyli Mistrz Gry. W skrócie: MG (nawiasem mówiąc, trochę tych skrótów jeszcze będzie, ale to naprawdę nie dlatego, że chcemy żeby podręcznik był krótki...). Pozostali - to Gracze.

MG jest osobą specjalną, bo to od niego najwięcej podczas gry zależy. Gdyby porównać RPG do powieści, to Mistrz Gry jest trochę jak narrator, a Gracze - bohaterami.

Podstawowy mechanizm RPG jest następujący:

1. Mistrz Gry opisuje sytuację.

2. Gracze po kolei mówią, co robią ich bohaterowie, a MG kontroluje, czy to, co mówią jest realne i może się wydarzyć.

3. Mistrz Gry opisuje skutki ich działań i znowu opisuje sytuację.

4. Gracze znowu mówią, że tłuką potwory... To znaczy, chciałem rzec, znowu mówią, co robią. Ewentualnie zadają MG dodatkowe pytania, żeby poznać dowolne szczegóły sytuacji, w której są ich bohaterowie.

Nader często zdarzy się, że bohaterowie będą musieli - lub chcieli, rzecz jasna - porozmawiać ze sobą. Mogą też dowoli gadać (albo próbować gadać) ze wszystkimi postaciami napotkanymi w grze. W tych sytuacjach, Mistrz Gry wciela się w rozmówców. To on odgrywa napotkanych przyjaciół, wrogów i potwory. Należy pamiętać, że podczas wszelkich rozmów w czasie gry Gracze powinni przemawiać jako bohaterowie, których rolę odgrywają, to znaczy:

...i tak to się toczy, choć rzadko jest czas na aż tak błahe rozmowy. Skąd MG wie, jaka jest sytuacja? Przede wszystkim MG ma dostęp do tak zwanego do scenariusza przygody, to znaczy tekstu, w którym wszystko jest ładnie, kawa na ławę, opisane. Gracze nie mają i nie mogą mieć dostępu do scenariusza - inaczej zepsuliby zabawę i innym, i sobie. Bardzo często jednak zdarza się, że Gracze zapytają o jakiś szczegół, którego w scenariuszu nie ma - no i tu właśnie pojawia się przewaga naszego RPG nad grami komputerowymi: MG błyska inteligencją i z miejsca wymyśla szczegóły. Które, raz opowiedziane, na trwałe stają się elementem świata gry.

W RPG warto jest grać tylko i wyłącznie wtedy, jeżeli wszyscy się zgodzą co do tego, że chcą się dobrze bawić, a nie oszukiwać. Bo oszustwa są względnie łatwe, tylko po co wtedy udawać, że bierze się udział w Przygodzie? Gracze powinni przede wszystkim zrozumieć, że tak już jest: Mistrz Gry ma dostęp do pewnych materiałów, a oni nie. I że MG będzie psuł wszystkim zabawę, jeśli zostanie zmuszony do ciągłego sprawdzania, czy Gracze nie kłamią.

Mistrz Gry, należy to też jasno powiedzieć, jest podczas gry najwyższym sędzią. Jego słowo jest zawsze rozstrzygające - oczywiście tylko w kwestiach dotyczących gry. Naprawdę dobre grupy graczy uznają nawet wyższość MG nad podręcznikiem systemowym - chociaż właśnie Mistrz Gry powinien najlepiej orientować się w regułach zabawy. Powinien też być ogólnie bystry, bo to on właśnie będzie pilnował realizmu podczas gry - czy na przykład bohaterowie rozpalą ognisko po trzech dniach ulewy, czy niejaki Zgredek będzie strzelić z łuku, skoro łuk był źle konserwowany, a na dodatek niejaki Harry P. powystrzelał już był wszystkie strzały, nie mówiąc już o takim szczególe, że pan Zgredek ma tylko ćwierć metra w kapeluszu i nigdy z łuku nie strzelał, a łuk ma ponad dwa metry...

Wszystko to ma jeden skutek: Mistrz Gry absolutnie nie może być stronniczy. Jeżeli MG nie będzie zależało na dobrej zabawie dla wszystkich... Równie dobrze można spakować kostki i pójść do domu.

Ano właśnie - padło słowo "kostki". Podczas gry będziecie mieli przed sobą kilka rzeczy: Karty Bohatera, kostki i ołówek.

Co to są kostki do gry, to wiemy. Większość widziała mniej więcej takie:

Ale czy widzieliście takie?

Te kostki mają dziwną ilość ścianek - 10, 8, 4. Są też takie, które mają 12 i 20. Nazywa się je odpowiednio k10, k8, k4, k12 i k20. W większości systemów są potrzebne. Nasz jest na nie zbyt prosty, ale wszyscy, którzy planują "przesiąść się" na coś bardziej zaawansowanego, mogą już się rozglądać po sklepach hobbystycznych lub w Internecie - ewentualnie sporządzać zestawy karteczek do losowania.

Kostki potrzebne są w sytuacjach, kiedy o jakimś wydarzeniu ma zadecydować los, a nie MG. Bo gdyby Mistrz Gry decydował o wszystkim, to i zabawa byłaby kiepściawa, i napięcia by nie było - a tak... Będziemy ich używać głównie do testowania cech, testu szansy oraz do rzucania walki, a także podczas losowania cech postaci. Co to wszystko znaczy, dowiecie się nieco dalej.

Powiedzieliśmy też, że do gry potrzebna jest jeszcze Karta Bohatera. Jest to w gruncie rzeczy papier, który każdy mógłby sporządzić samodzielnie. Znajdzie się na nim imię bohatera, jego cechy (opisane jakąś liczbą) oraz lista przedmiotów, które postać posiada. Dla wygody, czyste Karty Bohatera - do skopiowania - znajdują się na w wersji podręcznika zamieszczonej do ściągnięcia w dziale Download (wejście na dole każdej strony).

Nasi użytkownicy napisali 77181 wiadomości na forum oraz dodali 442 publikacji. Zapisało się nas już 2010 Ostatnio do paczki dołączył Madraz0   Po stronie kręci się 14 osób: 0 zarejestrowany, 0 ukrytych, 14 gości.