To jest recenzja.
Pomaga zdecydować, czy warto czytać książkę.

Trylogia "Złotoskóry" napisana jest w podobnym stylu co wcześniejsza, "Skrytobójca". Każdy z rozdziałów poprzedzony jest krótką wstępną opowiastką. Narracja jest pierwszoosobowa (opowiada Bastard), a jego styl jest taki sam jak uprzednio - trochę rozwodniony i refleksyjny, ale ciekawy. Hobb dosyć przekonująco ilustruje rozliczne wady swojego bohatera, człowieka na wskroś dobrego i oddanego swemu narodowi, ale ciężko doświadczonemu przez los. Bastard Rycerski jest mistrzem w ukrywaniu rzeczy istotnych i wynajdowaniu powodów utrzymywania ich w sekrecie; jednocześnie, dosyć kiepsko zdaje się radzić sobie z ludźmi. Jego talent do wpadania w kłopoty, których można by łatwo uniknąć, jest wręcz irytujący. Z drugiej strony, prowadzi to niejednokrotnie do wciągających scen. Oczekiwanie na moment, kiedy sekrety Bastarda zostaną odkryte, jest chyba najciekawszym aspektem całej trylogii... Niestety, na ogół na oczekiwaniu się kończy. Co nie zmienia faktu, że cykl można gorąco polecić.

W porównaniu ze "Skrytobójcą" nie zmienił się też sposób przekładania nazw własnych przez tłumacza. Nadal mamy silne spolszczenia - czasami na siłę, co niekoniecznie musi się podobać. A zatem spotkamy znów Bastarda Rycerskiego (FitzChivalry) Ślepuna (Nighteyes); Ciernia (Chade); Pokrzywę (Nettle); Sikorkę (Molly); Przezornych (Farseers); Sumiennego (Dutiful) i tak dalej.

Dalej przedstawiamy krótkie notki dotyczące powieści z tej trylogii. Są napisane w taki sposób, że można je bez wielkiej szkody przeczytać przed sięgnięciem po samą powieść, ale mogą się w nich znaleźć spoilery dotyczące tomów wcześniejszych. Czyli lepiej nie czytać nic o tomie trzecim, jeśli się nie przeczytało jeszcze drugiego.

Opisy tomów:

Zobacz, co napisali inni i zostaw własną opinię »

Nasi użytkownicy napisali 77204 wiadomości na forum oraz dodali 443 publikacji. Zapisało się nas już 2008 Ostatnio do paczki dołączył IdioticFishe   Po stronie kręci się 173 osób: 0 zarejestrowany, 0 ukrytych, 173 gości.