To jest streszczenie - opisuje fabułę utworu.
Przeczytaj, jeśli chcesz sobie przypomnieć lub poznać książkę.

"Dziecko płomienia" (Child of Flame) - czwarty tom cyklu "Korona Gwiazd" Kate Elliot; dotąd nie wydany w języku polskim. Notka na obwolucie jest następująca:

Pełne niebezpieczeństw ścieżki przez czas.

Daleko poza granicami Wendaru i Varre, Alain, Liath, Sanglant i król Henry muszą odbyć każdy swoją podróż, podążając zawiłymi drogami, które w końcu doprowadzą ich do jednej, nieuniknionej chwili...

Zagubiony i samotny w nieznanym kraju, Alain desperacko walczy o przeżycie, a jednocześnie zostaje przez przypadek wciągnięty w samo serce starożytnego konfliktu pomiędzy ludźmi a Przeklętymi...

Oderwana od Sanglanta i swojego dziecka przez istoty nie zrodzone na ziemi, Liath stawia czoła największemu wyzwaniu w krainie wygnania. Tylko tam może odkryć swe prawdziwe pochodzenie i naturę swej niezwykłej mocy...

Wciąż oszołomiony utratą żony, książę z nieprawego łoża, Sanglant, pragnie odnaleźć swego ojca, króla Henrego, i ostrzec go przed spiskiem magów którzy przysiegli zniszczyć Aoi, Zagubionych - bez oglądania się na zniszczenie, którego mogą przy tym dokonać...

Ale uwaga króla Henry'ego skupiona jest nie na jego zgnębionym królestwie, ale na koronie imperatorskiej, po którą od dwóch pokoleń nikt nie sięgnął. Podczas gdy armia Qumanów niszczy ziemie Wendaru, Henry rusza na południe, ignorując błagania poddanych...

Podczas gdy fale wojny i magii przetaczają się przez krainy, wielki Kataklizm, z dawna przepowiedziany w gwiazdach, nieuchronnie się zbliża...

Tom rozpoczyna się od dziwnych okoliczności, w jakich Alain przytomnieje po ranie zadanej mu przez Panią Bitew. W miarę upływu książki dowiadujemy się, że trafił w przeszłość - do czasów, kiedy ludzkość była dopiero raczkującą rasą, zmagającą się - i przegrywającą - ze znacznie lepiej rozwiniętymi Przeklętymi, czyli ludem Aoi. Pośród ludu, który dopiero odkrył prymitywny pług, Alain znajduje kobietę, która staje się jego żoną - Adicę. Wraz z nią i jej krajanami usiłuje po prostu przeżyć - aż do chwili, kiedy Adica i sześcioro innych ludzkich magów, pod przywództwem centauropodobnej Świętej o imieniu Li'at'dano, utka potężny czar, który ma uwolnić ludzi od znienawidzonej rasy Przeklętych.

Podczas podróży po tej pradawnej krainie Alain jest świadkiem niezwykłych cudów - spotyka lwy z głowami kobiet, przepotężne smoki, wysoko rozwiniętą cywilizację ludu zamieszkującego w wodzie i inną, skrytą w trzewiach ziemi. Los ludzi jest jednak tym potęgom obojętny i ludzie muszą walczyć sami, wspierani tylko przez centaury. W końcu udaje im się - kiedy Korona Gwiazd osiąga właściwe położenie, wielki czar zostaje rzucony. Ziemią wstrząsa konwulsja; cywilizacje ukryte w wodzie i w podziemiach niechybnie giną albo przeżywają tylko ich szczątki; smoki giną lub zmieniają się w kamień, a część świata - zamieszkana przez Aoi, Przeklętych - zostaje wyrwana i posłana precz, w podróż ku drugiej stronie życia. Podczas rzucania tego czaru Adica ginie, a Alain zostaje w ostatniej chwili ocalony przez Liath.

Tymczasem Liath przemierza Sfery - siedem sfer, każda na innym stopniu mądrości według nauk o magii. Czym są Sfery dokładnie, tego nie wiadomo - może innymi wymiarami, może planetami, może czymś jeszcze innym - ale na każdej z nich Liath uczy się czegoś o sobie, coś zostawia, coś odkrywa. Chwilami jej działania mają wpływ na świat rzeczywisty, czyli sferę "pod Księżycem": jak choćby wówczas, gdy ratuje przed śmiercią Lavrentię, czyli matkę Obligatię, matkę Anny i być może własną babkę. Dowiaduje się w końcu, że nie jest córką Anny, lecz Bernarda i istoty, która była uwięzioną daimone ognia, aniołem ognistym. Inna rzecz, że pojawiają się poważne przesłanki co do tego, że Bernard, jak Anna, również był potomkiem cesarza Taillefera.

W międzyczasie, w Darrze, na Ziemi, Anna zostaje wybrana Skoposą przez Henryka i jego żonę, Adelheidę. Wzamian obiecuje swe wsparcie; w rzeczywistości jednak wszystko to okazuje się być pułapką dla króla Wendaru. Henryk zostaje zaczarowany przez ojca Hugo i spełnia teraz jego wolę. Nie powraca do nękanej przez Qumanów, zarazę i susze ojczyzny, zapomina o dzieciach i na następczynię namaszcza córkę swoją i Adelheidy, a siostrę Rosvitę, historyczkę która odkryła że potomkowie hrabiego Lavas są dziedzicami cesarza Taillefera, wtrąca do lochu.

Niestety, na północy dzieje sie bardzo źle. Przemarsz Bulkezu znaczona jest krwią i ogniem. Przywódca Qumanów jest człowiekiem szalonym i bezgranicznie okrutnym, ale też sprytnym; bawi się cierpieniem niewolników, pojmanego ksiecia Ekkeharda bałamuci tak, że ten jedzie do walki u jego boku, a Hanny nie rzuca na pastwę żołnierzy tyko dlatego, że jest szczęściem szamanki Kerayt i pilnuje jej dziwna, zaczarowana sowa.

Na północy pozostała tylko jedna siła zdolna stawić mu czoła - armia zebrana wokół Sanglanta, Sapientii i księcia Ungrii Bayana. Sanglant ustępuje niechetnie przywództwa Sapientii, ale jest to tylko pozór. W rzeczywistości, armia idzie za nim i za ksieciem Bayanem. Kiedy wreszcie dochodzi do starcia obu sił i Bayan ginie, to Sanglant ratuje sytuację, pokonuje Bulkezu i doprowadza do zwycięstwa. Krótko potem przejmuje władzę.

W ostatnich scenach Liath udaje się powrócić z podróży przez Sfery - ale nie na Ziemię, lecz do krainy Aoi, z której wyruszyła. Potrafi teraz kontrolować swą moc i rusza w podróż powrotną, przekraczając kamienny krąg. W tej podróży widzi Alaina i ratuje go znowu, upuszcza go jednak przed osiągnięciem celu.

Zobacz, co napisali inni i zostaw własną opinię »

Nasi użytkownicy napisali 77204 wiadomości na forum oraz dodali 443 publikacji. Zapisało się nas już 2008 Ostatnio do paczki dołączył IdioticFishe   Po stronie kręci się 231 osób: 0 zarejestrowany, 0 ukrytych, 231 gości.