Rozdział 7 - Księga Wiedzy
Pierwszymi machinami oblężniczymi były oczywiście tarany i drabiny. Starożytni Grecy wymyślili również katapulty.
Rzymianie często budowali chronione rampy; około 200 lat p. n. e. wymyślili jednak wieże oblężnicze, masywne konstrukcje przypominające chronione "klatki schodowe", zdolne do podjechania pod wrogi mur. Jeszcze przed początkiem naszej ery zaczęli też używać machin miotających - zwłaszcza balist i onagerów.
W średniowieczu znacznie częściej posługiwano się metodą podkopu. Popularne były też balisty, mangonele i trebuszety. Nauczono się stosować sieci lub liny do podrywania taranów. Dosyć popularny był też tak zwany "grecki ogień", łatwopalna, pływająca substancja. Wraz z wynalezieniem prochu i wprowadzeniem dział w XIV wieku, starsze machiny oblężnicze odeszły w niepamięć.
katapulta - w najdawniejszych czasach nazwa ta odnosiła się do miotaczy strzał, podczas gdy "balista" oznaczała miotacz kamieni. Później te dwa terminy zamieniły się znaczeniami(!), a obecnie, w tym również dla potrzeb MythaiC RPG, przez "katapultę" rozumie się po prostu wszystkie typy dawnych machin miotających.
balista - podobna do ogromnej kuszy, zwykle z osłoną, miotająca kamieniami lub ostrymi pociskami; początkowo nazywano tak różne machiny, potem tylko te, które wyrzucały pociski po torze płaskim. Zazwyczaj były to pociski o wadze do 100 kg. Docierały one na odległość ok. 200-400 metrów (strzały do 1000). Średniowieczne balisty raczej nie dorównywały tym starożytnym i na odległość 400 metrów nie potrafiły wystrzelić ciężaru cięższego niż 25 kg. Największe odmiany balist służyły do kruszenia murów. Miały do 12 metrów rozpiętości łuku i ponad kilometr zasięgu. Natomiast ruchome balisty (na kołach) nazywano arkbalistami. Niestety były ogromnie kosztowne w produkcji.
onager (mangonel) - rodzaj katapulty miotającej kamienie po torze łuku; mogły mieć zwykły uchwyt procowy albo łyżkowy (taki dawał słabszy zasięg, ale pozwalał miotać wieloma pociskami naraz). Średniowieczne mangonele miały słabą celność, niską trajektorię i zasięg około 200 metrów.
trebuszet (trebusz) - machina wykorzystująca zasadę dźwigni. Stosowany uchwyt zazwyczaj przypominał wielką procę; jako przeciwwagi używano wielotonowych ciężarów. Trebuszety były śmiertelnie celne, ale przy miotaniu 50- do 100- kilogramowych kloców (i nie tylko; znane są przypadki używania np. martwych koni) rzadko mogły wykazać się zasięgiem większym, niż 300 metrów, nawet w najpóźniejszych modelach. Do ich obsługi zazwyczaj potrzeba było kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu ludzi. Stały się szczególnie popularne w czasie średniowiecza, kiedy to wprowadzono także ruchome przeciwwagi (takie urządzenia nazywano biffami).
|
|
Trebuszet, dalej biffa
|
Nasi użytkownicy napisali 77204 wiadomości na forum oraz dodali 443 publikacji. Zapisało się nas już 2008 Ostatnio do paczki dołączył IdioticFishe Po stronie kręci się 119 osób: 0 zarejestrowany, 0 ukrytych, 119 gości. |
|
|