Niby nic wielkiego, takie palenie fajki. Z pewnością nie jest zbyt zdrowe, choć nie będziemy się bawić w cytowanie informacji Ministerstwa Zdrowia z opakowań wyrobów tytoniowych. A jednak, w przeciwieństwie do papierosów, nie można fajce odmówić pewnego szczególnego uroku... Ponieważ zaś od czasów "Władcy Pierścieni" fajka jest nierozerwalnie złączona z fantastyką, oto kilka słów na jej temat.

Fajka, choć starsza od papierosa, nie jest znowu aż tak stara, jak by się mogło wydawać. W Europie znana jest dopiero od czasów Kolumba, a więc od XVI wieku, a fajki wrzoścowe, obecnie chyba najbardziej cenione, to wynalazek końca XIX wieku. Początkowo używano glinianych, które jednak szybko się nagrzewały i często należało je chłodzić wsadzając do wody - choć glina nadawała tytoniowi specyficzny, wcale przyjemny smak. Potem tworzono drewniane i sepolitowe (rodzaj porowatego minerału), wreszcie porcelanowe i szklane. Nieco inną historię mają perskie fajki wodne, zwane nargilami. W Ameryce wytwarza się też fajki z kaczana kukurydzianego.

Nową fajkę należy najpierw przepalić, aby powstała odpowiednia warstwa ochronna z węgla. O ile nie zrobi się zbyt gruba, nie powinno się tej warstwy usuwać. Niektórzy smarują w tym celu wnętrze główki miodem. Z początku - dla dobra fajki - najlepiej używać tytoniu aromatycznego i wilgotnego.

Fajka ze stojakiem - żaglowcem © Fot. Ryszard Kulpiński (www.fajki.przemysl.pl)

Fajka ze stojakiem - żaglowcem © Fot. Ryszard Kulpiński (www.fajki.przemysl.pl)

Następnie należy odpowiednio fajkę nabić. Tytoń wkłada się do fajki małymi porcjami. Każdą porcję ubija się. Nie można tego zrobić za słabo, i nie można za mocno: najlepiej sprawdzać próbując wciągnąć powietrze przez ustnik. Jeśli wszystko jest dobrze, zapalamy - najlepiej tak, by żarzył się cały tytoń. Jeżeli nadal wszystko jest w porządku - palący się tytoń jeszcze raz lekko ubijamy. Ubijania należy dokonywać co jakiś czas, zwykle za każdym razem gdy żar przygasa.

A oto kilka terminów:

cybuch - część łącząca główkę z ustnikiem; trzonek.

główka - podstawowa część fajki. Zwykle z wrzośca, czasem z gruszy. W środku główki spala się tytoń, a u jej dołu znajduje się wejście do kanalika.

kanalik - tędy przedostaje się dym (i olejki).

kapciuch - woreczek na tytoń, zwykle skórzany.

trzonek - część fajki, połączona z główką. Przez nią przechodzi kanalik.

ubijacz - inaczej niezbędnik. Zwykle złożony z trzech części: stopki do ubijania tytoniu, iglicy do czyszczenia szyjki fajki i łyżeczki lub nożyka do oskrobywania główki fajki z węgla.

ustnik - część, którą trzymamy w zębach. W lepszych fajkach może być z żywicy lub bursztynu.   wycior - czyści się nim kanalik fajki. węgielek - służy do zapalania fajki.

Fajka "Gandalf" z długim cybuchem i ustnikiem © Fot. Ryszard Kulpiński (www.fajki.przemysl.pl)

Nasi użytkownicy napisali 77204 wiadomości na forum oraz dodali 443 publikacji. Zapisało się nas już 2008 Ostatnio do paczki dołączył IdioticFishe   Po stronie kręci się 62 osób: 0 zarejestrowany, 0 ukrytych, 62 gości.